陆寒时唐初露
陆寒时唐初露最新章节：
这些年来，通幽剑主便一直想寻找一位合适的弟子，传承这【太玄剑】之中留下的太玄剑意
待心神安稳之后，他将仅剩的那枚刻有金色纹路的雪白玉简，朝着自己眉心贴了上去
今日，我便借花献佛，邀清璇小姐你一同欣赏一门绝世剑法
因为他们太神秘了，如果不说的话，安筱晓没有机会知道，根本就不知道
摩柯古神却是不知道，这云纹剑阵并非是杨云帆在操控，而是青铜仙鹤在操控
只见前方深坑之中，厄脍浑身紫红之色，身上血雾腾腾，一手抓着昆玉的脖子，正一步一步朝着血湖走了过来
还有，我左边的耳朵，一直嗡嗡的响
“OK，就这么愉快的决定了！”方锐看着卓安熟睡的面孔双手合了一下之后轻声道
这紫色火焰起初极为细微，十分柔和的燃烧着，可不过一会儿，这紫焰之中，就出现了一道淡淡的金色符文
现在看来效果不错，最少山木道人已经被激怒，出了自己的本名——莫忘
陆寒时唐初露解读：
zhè xiē nián lái ， tōng yōu jiàn zhǔ biàn yì zhí xiǎng xún zhǎo yī wèi hé shì de dì zǐ ， chuán chéng zhè 【 tài xuán jiàn 】 zhī zhōng liú xià de tài xuán jiàn yì
dài xīn shén ān wěn zhī hòu ， tā jiāng jǐn shèng de nà méi kè yǒu jīn sè wén lù de xuě bái yù jiǎn ， cháo zhe zì jǐ méi xīn tiē le shǎng qù
jīn rì ， wǒ biàn jiè huā xiàn fó ， yāo qīng xuán xiǎo jiě nǐ yī tóng xīn shǎng yī mén jué shì jiàn fǎ
yīn wèi tā men tài shén mì le ， rú guǒ bù shuō de huà ， ān xiǎo xiǎo méi yǒu jī huì zhī dào ， gēn běn jiù bù zhī dào
mó kē gǔ shén què shì bù zhī dào ， zhè yún wén jiàn zhèn bìng fēi shì yáng yún fān zài cāo kòng ， ér shì qīng tóng xiān hè zài cāo kòng
zhī jiàn qián fāng shēn kēng zhī zhōng ， è kuài hún shēn zǐ hóng zhī sè ， shēn shàng xuè wù téng téng ， yī shǒu zhuā zhe kūn yù de bó zi ， zhèng yí bù yí bù cháo zhe xuè hú zǒu le guò lái
hái yǒu ， wǒ zuǒ biān de ěr duǒ ， yì zhí wēng wēng de xiǎng
“OK， jiù zhè me yú kuài de jué dìng le ！” fāng ruì kàn zhe zhuó ān shú shuì de miàn kǒng shuāng shǒu hé le yī xià zhī hòu qīng shēng dào
zhè zǐ sè huǒ yàn qǐ chū jí wéi xì wēi ， shí fēn róu hé de rán shāo zhe ， kě bù guò yī huì er ， zhè zǐ yàn zhī zhōng ， jiù chū xiàn le yī dào dàn dàn de jīn sè fú wén
xiàn zài kàn lái xiào guǒ bù cuò ， zuì shǎo shān mù dào rén yǐ jīng bèi jī nù ， chū le zì jǐ de běn míng —— mò wàng
